Mitologia Słowian.

Słowianie w dużej mierze są zagadką dla badaczy, ze względu na niewielką ilość i niepewny status źródeł nie tylko w kwestiach szczegółowych ale nawet ich genezy czy ewolucji i podstawowych zasad stanowiących kwestie sporne. Próbuje się je zrekonstruować poprzez udowodnienie hipotez różnych badaczy historycznych. Słowiańska religia mogła się narodzić i ukształtować dopiero po oddzieleniu się od indoeuropejskich przodków, z którymi była związana od pradziejów. Stwierdzono że Słowianie mieli wspólną religię opartą na jednym schemacie wierzeniowym co pozostałe społeczności indoeuropejskie zamieszkujące okoliczne regiony. Ich wspólny schemat opierał się na podziale sakralnym, który dzielił się na trzy suwerenności: prawno magiczną, militarną i płodnościową. Mówi się że ulegała wpływom irańskim zwłaszcza koczowniczych Alanów, Scytów i Sarmatów, skąd być może zapożyczono ideologię rodowej arystokracji wojowników oraz solarne i gromowładne bóstwa naczelne, a także plemion północnoazjatyckich (ugrofińskich i bałtyjskich).

Nie można z całą pewnością odpowiedzieć na pytanie, skąd przybyli Słowianie. Na takie pytanie pozornie proste pytanie nie można udzielić odpowiedzi do żadnego z historycznie znanych ludów. Udaje się nam jednak śledzić niekiedy ich przeszłość za pomocą nielicznych źródeł pisanych. Jednak w takich momentach wątła nić informacyjna często się urywa.

Wiadome jest jedno, że Słowianie wchodzą w skład wielkiej rodziny ludów mówiących językami indoeuropejskimi, do których należeli starożytni Hetyci, Grecy, Rzymianie, Scytowie, Persowie i hinduscy Ariowie. Należą do nich ludy germańskie i słowiańskie łącznie z narodem polskim. Z chwilą kiedy ludy indoeuropejskie pojawiły się na starożytej arenie dziejowej, rozeszły się po ogromnych przestrzeniach Eurazji od brzegów Oceanu Atlantyckiego po środkową Azję i Półwysep Indyjski. Zachodnią część tego obszaru zasiedlali obok Ligurów i Iberów – Celtowie, którzy mieli wkrótce zdominować pod względem kulturowym i politycznym oba wspomniane ludy.